بررسی مدلهای مختلف ارائه شده برای مدل سازی حلالیت در سیال فوق بحرانی

طراحی و توسعه فرآیند استخراج با سیال فوق بحرانی وابسته به توانایی مدل سازی حلالیت حل شونده در حلال فوق بحرانی دارد. یک حلالیت خوب باعث تسریع مراحل اولیه استخراج و تا حدودی کاهش زمان انجام فرآیند می گردد. بنابراین میزان حلالیت یکی از پارامترهای مهم برای بدست آوردن میزان مناسب استخراج در شرایط عملیاتی بهینه می باشد. با توجه به محدودیتهای انجام آزمایشات میزان حلالیت در سیال فوق بحرانی، امروزه مدل سازی حلالیت و اصلاح مدلهای موجود برای بدست آوردن مدلهای مناسبتر بطور وسیعی مورد توجه قرار گرفته شده است. بطور کلی سه روش برای مدل سازی حلالیت وجود دارد: i) روش بر پایه دانسیته، ii) روش پارامتر حلالیت که در آن رفتار سیال فوق بحرانی را مانند یک مایع در نظر می گیرند، و iii) روش استفاده از معادلات حالت که در آن رفتار سیال فوق بحرانی مانند یک گاز فشار بالا در نظر گرفته می شود. در این مقاله هر یک از آنها مورد بررسی قرار گرفته است.